Prednost biografskog metoda je prvenstveno u tome što u obzir uzima i subjektivnu dimenziju događaja ili pojave koja se ispituje. Tu subjektivnu dimenziju iznosi direktno subjekat i na taj način obezbeđuje iskrenost podataka. Međutim, mnogi autori smatraju da preterano isticanje subjektivne dimenzije neke pojave ili događaja predstavlja opasnost za objektivnost i verodostojnost dobijenih rezultata istraživanja. Ovaj problem biografskog metoda rešava se primenom principa komplementarnosti. Taj princip podrazumeva korišćenje različitih izvora podataka koji međusobno podržavaju jedni druge. U slučaju biografskog metoda, u pitanju su institucionalni podaci koji se smatraju objektivnim podacima koji nedostaju ličnim dokumentima.
Prednost koju primena metoda ličnih dokumenata takođe ima jeste to što uvodi temporalnu dimenziju u proces istraživanja, odnosno izvori podataka uglavnom su nastali neposredno nakon događaja koji se ispituje.
Za razliku od ostalih metoda, metod ličnih dokumenata je jedini koji je usmeren na ulogu pojedinca u društvenim procesima. Takođe, objašnjava i uticaj dešavanja na formiranje ličnosti ispitanika, kao i kako on odgovara i na svoje i na probleme društvene sredine.
I na kraju, prednost ovog metoda odnosi se na same izvore iskustvene građe, koje je mnogo lakše kontrolisati nego ostale izvore koji uključuju direktno prisustvo istraživača u procesu prikupljanja podataka.
Možemo reći da biografski podaci imaju više mana nego prednosti, i to najviše zbog svoje subjektivnosti. Prvi problem, odnosno nedostatak je sama dostupnost podataka – mali broj ličnih dokumenata je lako dostupan istraživačima, što ih navodi da raspisuju konkurse za naručivanje biografija, a to onda vodi do sledećeg problema, problema autentičnosti. Ovaj problem se javlja kod izvora koji su nastali u zavisnosti od istraživanja, izvora koji su naručeni, a koji su prikupljeni usmenim putem (narativne biografije). Konkretno, problem ovog tipa izvora podataka jeste stepen u kom je istraživač uticao na formiranje izvora. Rešenje za ovakvu vrstu problema može se naći u što boljoj definiciji teme i ciljeva istraživanja, a zatim i u definisanju što šireg iskustvenog okvira samog istraživanja.
Stvaranje dokumentacije je veoma spor i dugotrajan proces za koji su, pored vremena, potrebna i velika materijalna sredstva. Još jedan problem na koji se može naići u primeni metoda ličnih dokumenata jeste izbor ispitanika. Reprezentativnost rezultata poslednji je problem na koji primena metoda ličnih dokumenata nailazi i odnosi se kako na uzorkovanje tako i na analizu i prezentaciju rezultata.
