1.4. Argüman Oluşturma

Argüman, makalenizin veya tezinizin ana fikridir ve “iddia”, “tez” veya “hipotez” olarak da adlandırılır. Bir argüman, akademisyenlerin üzerinde çalıştığı akademik tartışmayla doğrudan bağlantılıdır ve fikri destekleyen veri veya kanıtlarla desteklenir. Akademik metinlerde yazar, bir konu hakkında kanıtlar, bulgular, yorumlar sunarak ve diğer çalışmalarla karşılaştırmalar yaparak savunduğu bir argümanı okuyucuyu ikna etmeye çalışır. Bu nedenle Fahy (2008) akademik yazıyı mantıksal argüman içeren bir tartışma biçimi olarak nitelendirir. Dolayısıyla, bilimsel bir argüman “açıkça tanımlanmış bir konuya” ve akademik tartışmanın bir “tarafına” sahip olmalıdır.   

Akademik metinlerde argüman, çalışmanın ana iddiası olduğundan, akademik yazımda birden fazla kez ve farklı şekillerde sunulabilir.

• Argümanın özette sunulması: Genellikle okuyucular, çalışmanın kendi araştırmalarıyla gerçekten ilgili olup olmadığını görmek için özeti okurlar. Bu nedenle, potansiyel okuyucularınıza hitap etmek için özette argümandan bahsetmek önemlidir.
• Argümanın literatür taramasında sunulması: Akademik çalışmalar, okuyucuyu akademik bir tartışmanın tarafı olarak ikna etmeyi amaçladığından, literatür taraması benzer konu alanında farklı çalışmaların savunduğu pek çok farklı argümanı içerir. Bu nedenle literatür taramasında argümanınızı ifade etmeniz, çalışmanızın literatüre ne katacağını ve önceki çalışmalardan farklı olarak ne sunabileceğini ortaya koyar.
• Tartışmada argümanın sunulması: Tartışma bölümü, akademik çalışmanızın sonuçlarını literatürdeki diğer ilgili akademik çalışmalarla karşılaştırdığınız, bunları destekleyen çalışmaları teyit ettiğiniz ve farklılaşanları ise vurguladığınız yerdir. Dolayısıyla tartışma bölümünde argümanınızı diğer akademik çalışmaların sonuçlarıyla tartışarak çalışmanızın literatüre katkısını ve çalışma sonuçlarınızın özgünlüğünü ortaya koyabilirsiniz. 

Sonuç olarak, argüman akademik yazımda birden fazla kez ve farklı şekillerde sunulabilir. İlk olarak, argümanın özet bölümünde sunulması önemlidir. Çünkü okuyucular, çalışmanın kendi araştırmalarıyla ilgili olup olmadığını belirlemek için genellikle özete bakarlar. Ardından, argümanın literatür taramasında ifade edilmesi, çalışmanın literatüre nasıl katkıda bulunacağını ve önceki çalışmalardan nasıl farklılaşabileceğini ortaya koyar. Son olarak, argümanın tartışma bölümünde sunulması, çalışmanın sonuçlarını ilgili diğer akademik çalışmalarla karşılaştırarak çalışmanın literatüre katkısını ve çalışmada elde edilen sonuçların özgünlüğünü göstermeye yardımcı olur.

Çalışmanızın argümanını oluştururken ampirik, teorik ve uygulamaya dayalı veriler gibi halihazırda var olan bazı bilimsel bilgileri kullanmanız gerekir. Ardından, araştırmanın özgünlüğünü sağlamak için çalışmalarınız ile literatürdeki diğer çalışmalar arasındaki bağlantıları ve ayrımları tanımlamanız gerekir. Murray (2013) kendi argümanınızı geliştirmek için bazı sorular önermektedir;

- Çalışmanız ile diğer akademisyen ve araştırmacıların çalışmaları arasındaki bağlantılar nelerdir?

- Sizin çalışmanız ile onlarınki arasındaki farklar nelerdir?

- Sizin çalışmanız ile onların yayınları arasındaki temel bağlantı nedir?

- Sizin çalışmanız ile onlarınki arasındaki temel ayrım nedir?

Başka bir deyişle, çalışmanın argümanını oluşturmak için mevcut bilimsel veriler kullanılmalı ve bu veriler ile literatürdeki diğer çalışmalar arasındaki bağlantılar ve farklılıklar belirlenmelidir.

Ritzenberg ve Mendelsohn (2021) “How scholars write” adlı kitaplarında argüman geliştirmek için sekiz şablon önermiştir.  Bu şablonlar, çalışmanın amacı ve argümanların oluşturulma şekli doğrultusunda kullanılabilir.

Tablo 3'e göre, Ritzenberg ve Mendelsohn (2021) akademik yazımda sekiz farklı argüman oluşturma şablonu sunmaktadır. Bu şablonlar ortak anlayış ve karmaşıklık, bütün ve parça, parça ve parça, biçim ve işlev, varlık ve yokluk, beklenti ve gözlem, yeni bir bilimsel problemin ve projenin ortaya konması temalarına dayanmaktadır. Örneğin, bir argüman oluştururken kullanılan şablonlardan biri “Ortak Anlayış ve Karmaşıklık Şablonu” olarak adlandırılır ve bir konuya ilişkin yaygın bir inancı sorgulamayı ve ardından karmaşıklığını ortaya çıkarmayı amaçlar. Her şablon, akademik yazının farklı bölümlerinde argüman sunmak için etkili yollar sağlar.