Bilimsel araştırmalarda evren, örneklem, çalışma grubu veya katılımcı gibi terimler; üzerinde araştırma yapılan kişi, durum, düşünce veya nesneleri ifade eder. Yapılacak çalışmanın türüne, üzerinde çalışacağınız popülasyona ulaşma kabiliyetinize ve ulaşmak istediğiniz sonuca bağlı olarak popülasyonun türü ve büyüklüğü değişebilir. Bu nedenle, evreni tanımlamak ve örneklem büyüklüğünü belirlemek, genellenebilirlik ve geçerlilik için çok önemlidir (Cohen, Manion ve Morrison, 2013). Örneğin, nicel bir çalışmada evren, çeşitli disiplinlerden ve kariyer seviyelerinden akademisyenleri içerebilirken, nitel bir çalışmada araştırmacı, mevcut araştırma konusuyla ilgili düşüncelerinden ve özel deneyimlerinden daha derin bilgi edinmek için yalnızca bir akademisyenle çalışabilir. Ayrıca, nitel çalışmalarda araştırmacılar çalışmalarına “katılımcıları” dikkate almalı ve katılımcıların temel özelliklerini, düşüncelerini, bakış açılarını göz önünde bulundurmalıdır. Öte yandan, evren, hedef kitle ve örneklem terimleri farklı özelliklere sahiptir. Şekil 6'da Creswell'in bunlara ilişkin sınıflandırması verilmiştir.
Akademik çalışmalarda, çeşitli nedenlerden dolayı, araştırmacılar genellikle araştırma evreninin tamamına ulaşamazlar. Bu nedenle, bütünü başarılı bir şekilde temsil eden doğru örneklemin seçilmesi büyük önem taşımaktadır. Örnekleme yöntemleri rastgele ve rastgele olmayan (amaçlı) örnekleme olarak ikiye ayrılabilir. Amaçlı örneklemede araştırmacılar, temel olguyu öğrenmek veya anlamak için bireyleri ve alanları kasıtlı olarak seçerken; rastgele örneklemede temsili bireyleri, bu bireylerden elde edilen sonuçları bir popülasyona genellemek için rastgele seçerler (Creswell, 2009). Şekil 7, ana örnekleme yöntemlerini rastgele ve rastgele olmayan örnekleme kategorileri altında görselleştirmektedir.
Şekil 7, rastgele ve rastgele olmayan örnekleme kategorileri altında ana örnekleme yöntemlerini sunmaktadır. Örnekleme yöntemleri, araştırmacıların bir popülasyondan temsili bir örneklem seçmek için kullandıkları farklı stratejileri içerir. Rastgele örnekleme yöntemleri, her bir üyenin eşit seçilme olasılığına sahip olduğu yöntemleri içerirken, rastgele olmayan örnekleme yöntemleri, popülasyonun belirli bir özelliğine dayalı olarak örnek seçimini yönlendiren yöntemleri içerir. Bu tablo, araştırmacılara uygun bir örnekleme yöntemi seçme konusunda rehberlik etmeyi amaçlar ve örnekleme stratejilerini daha iyi anlamalarına yardımcı olur. Ayrıca, bu örnekleme yöntemlerinin bazı avantaj ve dezavantajları vardır. Tablo 9'da bunlar görülebilir.
Tablo 9'de beş farklı örnekleme yöntemi -Rastgele, Tabakalı, Küme, Sistematik ve Kolayda Örnekleme- her birinin kendine özgü avantaj ve dezavantajları bulunmaktadır. Rastgele Örnekleme basit ve tarafsızdır, ancak büyük popülasyonlar için pratik değildir ve azınlık alt gruplarını gözden kaçırabilir. Tabakalı Örnekleme orantılı temsil sağlar ve alt grup karşılaştırmasını kolaylaştırır, ancak popülasyonu bölmek için önceden bilgi gerektirir. Küme Örneklemesi, sınırlı sayıda gruba odaklanarak maliyetleri azaltır, ancak gerçek anlamda rastgele bir örneklem sağlayamayabilir ve daha az temsil edici olabilir. Sistematik Örneklemenin uygulanması kolaydır ve popülasyona eşit bir şekilde dağılır, ancak örnekleme kalıbı popülasyon kalıbıyla aynı hizadaysa yanlılığa yol açabilir. Son olarak, Kolay Örnekleme daha az zaman alır ve erişilebilir bir örnekleme çerçevesi kullanarak maliyetleri düşürür, ancak popülasyonu iyi temsil etmez ve önemli ölçüde yanlılığa neden olur. Her yöntem uygulama kolaylığı, maliyet, zaman verimliliği ve yanlılık potansiyeli arasında karşılıklı dengeler sunarak yöntem seçimini araştırmanın özel gereksinimlerine ve kısıtlamalarına bağlı hale getirir.
