Ana dünya görüşleri post-pozitivizm, yapısalcılık, savunuculuk/katılımcılık ve pragmatizmdir.
Sosyal yapısalcılık, genellikle yorumlayıcılıkla birlikte, savunuculuk/katılımcılık araştırmalar gibi nitel araştırma için yaygın olarak kullanılan bir yaklaşımdır.
Post-pozitivist dünya görüşü, geleneksel araştırma uygulamaları ile uyumludur ve genellikle nicel araştırma ile ilişkilendirilir. Aynı zamanda bilimsel yöntem, pozitivist/post-pozitivist araştırma, ampirik bilim ve post-pozitivizm olarak da adlandırılır.
Pragmatik dünya görüşü, post-pozitivizm gibi ön koşullardan ziyade eylemler, durumlar ve sonuçlara vurgu yapar. Temel odak noktası, sorunlara pratik çözümler bulmak ve bunları etkili bir şekilde uygulamaktır. Araştırmacılar, belirli yöntemlere vurgu yapmaktan ziyade araştırma problemini anlamak için mevcut tüm yaklaşımları kullanarak araştırma problemini çözmeyi önceliklendirirler (Kotari, 2004).
Paradigma alternatiflerini keşfetmek, araştırma metodolojilerini daha derin bir şekilde anlamamızı sağlayabilir (Tablo 2). Nicel araştırma, istatistiksel olarak analiz edilen sayısal verilere dayanırken, nitel araştırma sayısal olmayan veriler kullanır. Bu farklılıklar, nicel ve nitel araştırma arasındaki algılanan uyumsuzluk nedeniyle 'paradigma savaşları' olarak bilinen tartışmalara yol açmıştır.
Nicel ve nitel araştırma kavramları, araştırmacıların epistemolojiler veya varsayımlar olarak da bilinen felsefeleri ve dünya görüşlerine derinlemesine bağlıdır. Nicel araştırma genellikle "gerçekçi" veya "pozitivist" olarak adlandırılırken, nitel araştırma "öznelci" bir perspektifle ilişkilidir.
Gerçekçi araştırmacılar, çalışmalarının zaten var olan nesnel bir gerçeği ortaya çıkardığına inanırlar. Bu gerçeği ortaya çıkarmak için, doğal bilimlerden türetilen ve sosyal bilimlere uyarlanmış tekniklere sıklıkla başvurarak nesnel araştırma yöntemlerinin kullanılması gerektiğini savunurlar.
Pozitivizm, bu dünya görüşünün en radikal tezahürünü temsil eder. Taraftarları, evrenin değişmeyen neden ve sonuç ilkeleri altında işlediğini iddia ederler. Bununla birlikte, incelediğimiz şeyden tamamen uzak duramayız, çünkü hepimiz incelediğimiz dünyanın ayrılmaz bir parçasıyız. Öznelciliği benimseyenler, araştırma sürecinde insan öznelliğinin önemini vurgularlar. Gerçekliği gözlemlemenin üzerinde dönüştürücü bir etkisi olduğunu kabul ederler, bu da öznelcilerin daha göreceli bir duruş benimsemelerine yol açar.
Nicel ve nitel araştırma yöntemleri, sunduğumuz iki perspektif incelendiğinde temel olarak uyumsuz olabilir. Nitel araştırma, katılımcı gözlem, mülakatlar, vaka çalışmaları ve etnografik araştırmalar gibi geniş bir yelpazede farklı metodolojileri kapsar.
Post-pozitivizm, Deneyimsel Gerçekçilik ve Pragmatizm
Post-pozitivist düşünürler, dünyayı tarafsız gözlemciler olarak görmenin sınırlamalarını anlar ve doğal bilimlerin tüm sosyal araştırmaları yönetemeyeceğini kabul ederler. Post-pozitivistler, mutlak gerçeği aramak yerine, gerçeğin mümkün olan en doğru temsilini sunmayı amaçlarlar. Popper tarafından ortaya atılan yanlışlanabilirlik ilkesi, bir teorinin yanlışlanabilir olma potansiyelinin bilimsel araştırmayı yönlendirmede kritik olduğunu savunur. Bu, bir teorinin test edilebilirliğinin, nicel veya nitel yollarla olsun, ve sonrasında çürütülebilir veya revize edilebilir olmasının, araştırmayı ileriye taşıyan temel bileşenler olduğunu ima eder. Sonuç olarak, bilimsel araştırma, mutlak gerçekler ortaya koymaktan çok hataları ve yanlışları ele almakla ilgilidir (Burkholder ve diğerleri, 2019).
Post-pozitivist sosyal bilimler, bulgularımızın güvenilirliği ve sonuçları öngörme kapasitesine odaklanır. Nicel veya nitel yöntemlerde uzmanlaşmış olsalar da, araştırmacılar genellikle ele alınan soruna göre uyarlanmış çeşitli teknikler kullanarak pratik bir araştırma yaklaşımı benimserler (Haig, 2017). Bazen, nicel ve nitel yöntemleri birleştiren karma yöntem yaklaşımı en uygun yol olabilir. Bununla birlikte, sayısal değişiklikleri doğru bir şekilde analiz etmek için tek yöntem nicel yöntemlerdir.
