Anketler: Evren ve Örneklem

Nicel araştırma, katılımcılardan sistematik olarak bilgi toplamak amacıyla yaygın olarak kullanılan bir anket araştırma yöntemidir ve nüfusun davranışlarının çeşitli yönlerini tahmin etmeyi ve anlamayı amaçlar. Bu, örnekleme yapmayı, anketler tasarlamayı, anketleri uygulamayı ve verileri analiz etmeyi içerir. Farklı anket türleri arasında yüz yüze ve telefon görüşmeleri, omnibus anketler ve kendi kendine uygulanan anketler bulunur.

Nicel araştırmanın etkili olmasına rağmen bazı sınırlamaları vardır. Esas olarak doğal olarak nicel veriler toplar ve bu verileri matematiksel yöntemlerle analiz eder. Ancak, araştırmacılar, inançlar gibi nicel olmayan olguları nicel verilere dönüştürmek için ölçüm araçları kullanabilir. Birçok araştırmacı pragmatik bir yaklaşım benimser ve geniş bir anlayış kazanmak, hipotez test etmek veya nicel olguları incelemek için nicel yöntemleri kullanır.

Anket Araştırması, katılımcılara tutumları, algıları veya davranışları hakkında bir veya daha fazla soru sormak için kullanılan ana, hatta birincil teknik haline gelmiştir (Stockemer, 2019).

Anket araştırması, sosyal bilimler, eğitim ve sağlık alanlarında yaygın olarak kullanılan bir nicel yöntemdir. Katılımcılara yöneltilen bir dizi soru aracılığıyla standartlaştırılmış veriler toplanmasını ve bu verilerin istatistiksel olarak analiz edilmesini içerir. Bu istatistiksel analiz yoluyla, araştırmacılar örneklemin alındığı daha geniş evren hakkında sonuçlar çıkarabilirler. Anketler, bireylerin inançlarını, tutumlarını ve görüşlerini daha iyi anlamak ve deneyimlerini ve davranışlarını raporlamak için yaygın olarak kullanılır. Anketlerden toplanan veriler öznel olsa da, yaş ve doğum yeri gibi daha nesnel veriler diğer yöntemlerle elde edilebilir (Leavy, 2022).

Anket araştırmasında iki ana metodolojik tasarım vardır:

Kesitsel Anket, belirli bir zaman diliminde bir grup birey hakkında veri toplama yöntemidir (Mtshweni, 2019). Bu tür anketler, bağımsız ve bağımlı değişkenler arasındaki ilişkiyi incelemeye olanak tanıdıkları için teorik açıdan geçerlidir. Ancak, bağımsız ve bağımlı değişkenler için yalnızca bir veri seti mevcut olduğundan, kesitsel anketler nedenselliği kanıtlayamaz. Araştırmacılar, kesitsel çalışmalardan elde edilen bulguları ve sonuçları desteklemek için teori, mantık ve sezgiye dayanmak zorundadırlar. Başka bir deyişle, araştırmacılar yalnızca bağımsız ve bağımlı değişkenler arasında açık bir zamansal ilişki varsa teorileri test etmek için kesitsel verileri kullanmalıdır. Kesitsel anket, ilişki hakkında açık teorik varsayımlar olduğunda hipotezleri test etmek için güçlü bir araç olabilir. Bununla birlikte, ampirik ilişkiler her zaman net değildir ve kesitsel çalışmalardan nedensel açıklamalar çıkarmak zor olabilir.

Boylamsal Anketler, belirli bir zaman diliminde tekrar tekrar yapılan araştırmalar olup, kesitsel çalışmalardan farklıdır. Her anket aynı soru setinden oluşur ve araştırmacılara bir evren içindeki tutum ve davranışların evrimi hakkında değerli bilgiler sağlar. Bu anketler, eğilim, kohort ve panel olmak üzere üç kategoriye ayrılabilir (Leavy, 2022; Stockemer, 2019; Watson, 2015).

• Eğilim Çalışması, genellikle tekrarlanan kesitsel anket olarak adlandırılır ve zaman içinde farklı birey gruplarıyla birden fazla anket yapılmasını içerir. Anketler, her dalgada tam veya kısmen aynı soruları içerir. Bu yöntem, araştırmacıların zaman içindeki tutum ve davranışlardaki önemli değişiklikleri belirlemelerine olanak tanır.
• Kohort Çalışmaları, daha dar bir odak noktasına sahiptir, çünkü tüm evrenden ziyade belirli bir gruba odaklanırlar. Eğilim çalışmalarına benzer şekilde, kohort çalışmaları, ortak bir özelliğe sahip seçilmiş bir grup insana yönelik tekrarlanan soru sormayı içerir. Her yinelemede aynı evrenden yeni bir örnek alınır, bu da evrenin sabit kaldığı, ancak örneklenen bireylerin değiştiği anlamına gelir (Price & Lovell, 2018).
• Son olarak, Panel Çalışmaları, aynı bireylere birden fazla dalgada aynı soruları sormasıyla bilinir. Bu anketler oldukça maliyetli ve zor olabilir, ancak bireysel davranış değişikliklerini veya nedensel ilişkileri tespit etmenin en etkili yolu olarak kabul edilir. Sonuç olarak, panel çalışmaları bu tür ilişkileri belirlemede güçlü bir araçtır.

Örnekleme, araştırmacıların ilgi duydukları bir evren hakkında veri toplamalarını sağlayan önemli bir araştırma unsurudur. Örneklemenin temel amacı, tüm evreni temsil eden veriler elde etmektir, bu daevrenin büyüklüğü ve çeşitliliği nedeniyle zordur. Temsili bir örneklem elde etmek için, araştırmacılar örneklemin, ilgi duyulan evrenle aynı özelliklere sahip bireylerden oluşmasını sağlamalıdır. Bu, rastgele, amaçlı ve kota örneklemesi gibi çeşitli örnekleme teknikleri ile sağlanabilir.

Temsili bir örneklem, evrenle aynı özelliklere sahip bireylerden oluşur. Örneğin, bir araştırmacının incelemeyi amaçladığı evrenin %55'inin erkek, %18'inin Afrikalı-Amerikalı, %7'sinin evsiz ve %23'ünün yılda 100,000 eurodan fazla kazandığını bildiğini varsayalım. Bu durumda, evreni temsil etmek için örneklemde bu özellikleri eşleştirmeye çalışmalıdır.

Araştırmacıların örneklemde evrenin özelliklerini eşleştiremedikleri durumlarda rastgele örnekleme kullanılır. Rastgele seçim, vakaları rastgele seçerek karıştırıcı etkileri dengelemeye yardımcı olur. Şekil 8, araştırmanın konusu olan bir evrenin (insanlar, olaylar, haneler, kurumlar veya başka bir şey), bir örneklem çerçevesinin (bir örneklemin seçileceği birimlerin kümesi: basit rastgele örneklem durumunda, örneklem çerçevesindeki tüm birimlerin eşit seçilme şansına sahip olduğu ve örnekleme dahil olma şansına sahip olduğu) ve bir örneklemin (araştırma veya anket için seçilen evrenin alt kümesi) grafiksel bir temsilini göstermektedir.

Önyargılı bir örneklem ne temsili ne de rastgeledir. Bu örneklemden elde edilen yanıtlar, tüm evrenden elde edilen yanıtları yansıtmaz. Anket yanıtları, seçim önyargısı, yanıt vermeme önyargısı ve yanıt önyargısı gibi farklı önyargılardan etkilenebilir. İstatistiksel belirsizlik nedeniyle örnekleme hatası her zaman mevcuttur.

Kolaylık örneklemesi, insanların kolayca ulaşılabilir olmaları nedeniyle seçildiği bir olasılıksız örnekleme tekniğidir. Amaçlı örneklemede, denekler önceden belirlenmiş özelliklere göre seçilir. Gönüllü ve kartopu örneklemesi, erişilmesi zor evrenlerde kullanılan diğer olasılıksız örnekleme teknikleridir. Kota örneklemesi, örneklemenin önceden belirlenmiş kriterlere göre yapıldığı çevrimiçi anketlerde kullanılan bir tekniktir. Örneğin, birçok ankette müşteri memnuniyeti gibi örtük bir kota bulunur.

Nicel araştırmacılar, anlamlılık testlerinden kesin ve doğru sonuçlar elde etmek için en uygun örneklem boyutunu seçmenin kritik öneme sahip olduğunu bilirler. Örneklem boyutunu belirlemek, istatistiksel formüller ve elektronik örneklem boyutu hesaplayıcıları gibi çeşitli yöntemler içerir. Ancak, araştırmacılar önce hedef evren hakkında ayrıntıları belirlemeli ve uygun örneklem boyutunu tanımlamalıdırlar. Evren büyüklüğü, hata seviyesi, güven aralığı ve güven seviyesi gibi önemli faktörleri dikkate almaları gerekir. Bu belirleyiciler, örneklem ortalamasının evren ortalamasından ne kadar sapabileceğini ve araştırmacıların gerçek ortalamanın güven aralığı içinde yer alacağından ne kadar emin olmak istediklerini belirlemede yardımcı olur. Güven aralığı genellikle %90, %95 veya %99 olarak ayarlanır.

Ayrıca, araştırmacılar yanıtlar arasındaki varyasyonu tahmin etmek için standart sapmayı da dikkate almalıdır. Nicel örneklemin büyüklüğü, bir hipotez testinin gücü ve üretilen tahminlerin kalitesi baz alınarak değerlendirilir (Mwansa ve diğerleri, 2022). Nicel bir tasarımda örneklem büyüklüğünün birincil belirleyicisini genellikle beş önemli çalışma tasarım parametresi belirler: anlamlılık kriteri, minimum beklenen fark, tahmin edilen ölçüm değişkenliği, istenen istatistiksel güç ve tek veya çift yönlü istatistiksel analiz.

Olasılık örneklemesi, her bireyin örnekleme dahil edilme şansının eşit olduğu bir yöntemi içerir ve nicel araştırma tasarımlarında kullanılır (Mwansa ve diğerleri, 2022). Bu yöntemin temel amacı, araştırmacıların bulgularından geçerli sonuçlar çıkarmalarını ve sonuçlarının tüm evreni temsil etmesini sağlamaktır. Araştırmacılar bu hedefe ulaşmak için dört ana örnekleme tekniği kullanırlar, bunlar aşağıda tartışılmaktadır.

Basit rastgele örnekleme, evrendeki her bireye eşit şans vermek için tamamen rastgele teknikler veya araçlar, örneğin rastgele sayı üreteçleri kullanmayı içerir.

Sistematik örnekleme, basit örneklemeye benzer, ancak belirli bireyler düzenli olarak seçilir. Ancak, listenin örneklemi çarpıtabilecek gizli kalıplar içermediğinden emin olmak önemlidir (Mwansa ve diğerleri, 2022).

Evreni örneklerken, tabakalı örnekleme, evreni birbirinden önemli ölçüde farklı alt evrenlere bölmeyi içerir. Her alt grup örneklemde iyi temsil edilir ve araştırmacılar, cinsiyet, yaş grubu, gelir sınıfı veya işlev gibi ilgili özelliklere göre evreni alt gruplara ayırmalıdır. Ardından, her alt gruptan rastgele veya sistematik olarak örnekler seçerler.

Küme örnekleme, evreni, örneklemin tamamıyla karşılaştırılabilir özelliklere sahip alt gruplara bölmeyi ve tüm alt grupları rastgele seçmeyi içerir. Bu yöntem, büyük ve dağınık evrenlerle başa çıkarken uygundur, ancak kümeler arasında önemli farklılıklar olabileceğinden örnekleme hatalarını artırma olasılığı daha yüksektir.

Öte yandan, olasılıksız örnekleme, evrenden birimlerin seçilmesi konusunda öznel bir yaklaşım olup, veri elde etmenin hızlı, kolay ve ucuz bir yoludur. Ancak, örneklemin evreni temsil ettiği varsayılır, bu riskli bir varsayım olabilir. Ayrıca, öğeler rastgele seçildiği için herhangi bir öğenin örnekleme dahil edilme olasılığını tahmin etmek veya olası önyargıyı belirlemek imkansızdır.

Kolay örnekleme, aynı zamanda rastgele örnekleme olarak da bilinir, çalışmaya katılacak en kolay erişilebilen bireyleri kullanır.

Kartopu örneklemesi, aynı zamanda zincir örneklemesi veya ağ örneklemesi olarak da bilinir, ilk örnek üyelerden gereklilikleri karşılayan ek insanları bulmalarını ve yönlendirmelerini ister.

Kota örneklemesi, araştırmacının her evren tabakasından gerekli katılımcı sayısını belirlemesini ve evren tabakalarını tanımlamasını içerir.

Son olarak, amaçlı örnekleme, aynı zamanda yargısal örnekleme olarak da bilinir, araştırmacının evreni anlamasına dayalı olarak örneklem için bireyleri seçme fikrine dayanır.