Olasılık örneklemesi, her bireyin örnekleme dahil edilme şansının eşit olduğu bir yöntemi içerir ve nicel araştırma tasarımlarında kullanılır (Mwansa ve diğerleri, 2022). Bu yöntemin temel amacı, araştırmacıların bulgularından geçerli sonuçlar çıkarmalarını ve sonuçlarının tüm evreni temsil etmesini sağlamaktır. Araştırmacılar bu hedefe ulaşmak için dört ana örnekleme tekniği kullanırlar, bunlar aşağıda tartışılmaktadır.
Basit rastgele örnekleme, evrendeki her bireye eşit şans vermek için tamamen rastgele teknikler veya araçlar, örneğin rastgele sayı üreteçleri kullanmayı içerir.
Sistematik örnekleme, basit örneklemeye benzer, ancak belirli bireyler düzenli olarak seçilir. Ancak, listenin örneklemi çarpıtabilecek gizli kalıplar içermediğinden emin olmak önemlidir (Mwansa ve diğerleri, 2022).
Evreni örneklerken, tabakalı örnekleme, evreni birbirinden önemli ölçüde farklı alt evrenlere bölmeyi içerir. Her alt grup örneklemde iyi temsil edilir ve araştırmacılar, cinsiyet, yaş grubu, gelir sınıfı veya işlev gibi ilgili özelliklere göre evreni alt gruplara ayırmalıdır. Ardından, her alt gruptan rastgele veya sistematik olarak örnekler seçerler.
Küme örnekleme, evreni, örneklemin tamamıyla karşılaştırılabilir özelliklere sahip alt gruplara bölmeyi ve tüm alt grupları rastgele seçmeyi içerir. Bu yöntem, büyük ve dağınık evrenlerle başa çıkarken uygundur, ancak kümeler arasında önemli farklılıklar olabileceğinden örnekleme hatalarını artırma olasılığı daha yüksektir.
Öte yandan, olasılıksız örnekleme, evrenden birimlerin seçilmesi konusunda öznel bir yaklaşım olup, veri elde etmenin hızlı, kolay ve ucuz bir yoludur. Ancak, örneklemin evreni temsil ettiği varsayılır, bu riskli bir varsayım olabilir. Ayrıca, öğeler rastgele seçildiği için herhangi bir öğenin örnekleme dahil edilme olasılığını tahmin etmek veya olası önyargıyı belirlemek imkansızdır.
Kolay örnekleme, aynı zamanda rastgele örnekleme olarak da bilinir, çalışmaya katılacak en kolay erişilebilen bireyleri kullanır.
Kartopu örneklemesi, aynı zamanda zincir örneklemesi veya ağ örneklemesi olarak da bilinir, ilk örnek üyelerden gereklilikleri karşılayan ek insanları bulmalarını ve yönlendirmelerini ister.
Kota örneklemesi, araştırmacının her evren tabakasından gerekli katılımcı sayısını belirlemesini ve evren tabakalarını tanımlamasını içerir.
Son olarak, amaçlı örnekleme, aynı zamanda yargısal örnekleme olarak da bilinir, araştırmacının evreni anlamasına dayalı olarak örneklem için bireyleri seçme fikrine dayanır.
