Tedavi veya müdahalenin etkileri hakkında güvenilir veri toplamanın en güvenilir yolu, en iyi nicel metodoloji olarak kabul edilen deneysel araştırmalardır. Tüm araştırma teknikleri arasında, randomize kontrollü deney, kanıta dayalı araştırmanın özü olarak kabul edilir. Bunun nedeni, deneysel araştırmanın, standartlaştırılmış protokollere bağlı kalmayı ve yanlış bulguları ortadan kaldırmak için potansiyel önyargıları en aza indirmeyi gerektiren kontrol uygulama yeteneği ile güçlendirilmesidir.
Kontrol uygulamak için aşağıdakiler dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere çeşitli teknikler mevcuttur
─ bir örneğin rastgele seçilmesi,
─ dahil etme/dışlama kriterlerinin uygulanması,
─ bir karşılaştırma grubunun kullanılması,
─ gruplar arasında deneklerin eşleştirilmesi,
─ bağımsız değişkenin manipülasyonu,
─ tek, çift veya üçlü körleme prosedürlerinin uygulanması ve
─ Nihai veri analizinde hassas ölçüm araçlarının ve standartlaştırılmış istatistiksel testlerin kullanılması.
Nicel araştırma, bireylerin sahip olduğu tutumların yaygınlığını ortaya çıkarmamıza olanak tanıyarak daha geniş bir nüfusa ilişkin değerli bilgiler sağlar. İstatistiksel rakamlarla kolayca özetlenebilen veriler üretir ve istatistikler kullanılarak gruplar arasında karşılaştırmalar yapılmasına olanak tanır. Olayların, eylemlerin ve eğilimlerin sıklığını ölçerek son derece doğru, kesin ve tutarlıdır. Bu tür araştırmalar özellikle “Kaç kişi?” ve “Ne sıklıkla?” gibi soruları yanıtlarken faydalıdır (Walker, 2005).
Nicel ölçümler için her birinin avantaj ve dezavantajları olan farklı araştırma tasarımları mevcuttur. Deneysel araştırmalar, araştırma sonuçlarının kesinliğini ve uygulanabilirliğini etkileyen belirli metodolojik sınırlamalara sahip olabilir. Bu dezavantajlar, araştırmanın gerçek dünyadaki önemini engelleyebilir.
Translated with DeepL.com (free version)
