Müdahale veya tedavi etkileri üzerinde güvenilir veriler toplamanın en güvenilir yolu, geniş çapta en üst düzey nicel yöntem olarak tanınan deneysel araştırmadır. Tüm araştırma teknikleri arasında, randomize kontrollü deneme, kanıta dayalı araştırmanın zirvesi olarak kabul edilir. Bunun nedeni, deneysel araştırmanın, standardize protokollere bağlı kalarak ve olası yanlılıkları en aza indirerek yanlış bulguları ortadan kaldırma yeteneği sayesinde kontrol uygulama yetkisine sahip olmasıdır.
Kontrol uygulamak için çeşitli teknikler bulunmaktadır, bunlar sınırlı olmamakla birlikte şunları içerir:
─ örneklemin rastgele seçimi,
─ dahil etme/hariç tutma kriterlerinin uygulanması,
─ karşılaştırma grubunun kullanılması,
─ gruplar arası konuların eşleştirilmesi,
─ bağımsız değişkenin manipülasyonu,
─ tek, çift veya üçlü körleme prosedürlerinin uygulanması ve
─ son veri analizinde kesin ölçüm araçlarının ve standardize istatistiksel testlerin kullanımı.
Nicel araştırma, bize geniş nüfustaki tutumların yaygınlığını keşfetme imkanı sağlayarak değerli içgörüler sunar. İstatistiklere kolayca özetlenebilen veriler üretir ve gruplar arası istatistikler kullanılarak karşılaştırmalar yapılmasını sağlar. Son derece doğru, sonuç odaklı ve tutarlıdır; olayların, eylemlerin ve eğilimlerin sıklığını nicelendirir. Bu tür araştırmalar, "Kaç tane?" ve "Ne sıklıkta?" gibi sorulara cevap ararken özellikle yararlıdır (Walker, 2005).
Nicel ölçümler için farklı araştırma tasarımları mevcuttur ve her birinin avantajları ve dezavantajları vardır. Deneysel araştırmanın, araştırma sonuçlarının kesinliğini ve uygulanabilirliğini etkileyebilecek belirli metodolojik sınırlamaları olabilir. Bu dezavantajlar, araştırmanın gerçek dünya önemini engelleyebilir.
