Kriter geçerliliği, bir ölçeğin dış bir kriterle ne kadar iyi korelasyon gösterdiğini veya onu ne kadar iyi tahmin ettiğini değerlendirir. Bu kavramı açıklamak için klinik psikoloji bağlamında bir vaka çalışmasını ele alalım.
Vaka Çalışması: Yeni Bir Depresyon Değerlendirme Ölçeğinin Doğrulanması
Bu durumda araştırmacılar, klinik popülasyonlarda depresif belirtilerin şiddetini değerlendirmek için yeni bir öz bildirim ölçeği geliştirdiler. Kriter geçerliliğini sağlamak için, yeni ölçeklerini köklü bir kriter ölçüsüyle (genellikle klinik görüşme) karşılaştırmaları gerekir.
Veri Toplama: Klinik depresyon tanısı almış bir grup birey çalışmaya dahil edildi. Hem yeni öz bildirim ölçeğini hem de eğitimli klinisyenler tarafından yürütülen bir klinik görüşmeyi doldururlar.
Eşzamanlı Doğrulama: Araştırmacılar, öz bildirim ölçeğinden elde edilen puanlar ile klinik görüşmeden elde edilen puanlar arasındaki korelasyonu hesaplar. Yüksek pozitif korelasyon, yeni ölçeğin klinik görüşmeyle eş zamanlı olduğunu gösterir ve eş zamanlı geçerliliğin kanıtını sağlar.
Tahmine Dayalı Doğrulama: Katılımcıların yeni ölçekteki puanları zaman içinde takip edilir. Araştırmacılar daha sonra ilk değerlendirmedeki puanların, terapötik müdahalelere veya ilaç tedavisindeki değişikliklere duyulan ihtiyaç gibi gelecekteki klinik sonuçları ne ölçüde tahmin ettiğini değerlendiriyor.
Eşzamanlı ve öngörücü doğrulama yöntemleri, yeni depresyon değerlendirme ölçeğinin klinik görüşme sonuçlarıyla korelasyon kurma ve bunları tahmin etme yeteneğini göstererek kriter geçerliliğinin belirlenmesine yardımcı olur.
